ΌΧΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΥΡΕΣ ΚΗΛΙΔΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑΣ

ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ!

Την έλεγαν Γεωργία, την έλεγαν Καρολάιν, Σουζάνα, Γαρυφαλλιά. Και Άννα, και Βίκυ κι Ελεονόρα, και Νικολέτα. Μακρύ το μαρτυρολόγιο, αναπάντεχα μακρύ. Το ξεφυλλίζεις και λες ότι κάπου θα βρεθεί κάποιο τέλος, ότι κάπου θα κλείσουν οι σελίδες της κατάμαυρης βίβλου. Και ησυχάζεις. Μέχρι να έρθει το επόμενο χαμπέρι, ακόμη πιο σκληρό από το προηγούμενο, πιο ανάλγητο, πιο βαρύ και πιο βάρβαρο.

Κάθε όνομα και μια μαύρη κηλίδα στο πρόσωπο μιας ανοχύρωτης κοινωνίας, μιας κοινωνίας που συνήθισε πλέον να διαβάζει και ν’ ακούει ονόματα: Κατερίνα, Σουζάνα, Καρολάιν, Βασιλική.

Την έλεγαν Γεωργία και ήταν γυναίκα. Και είχε όνειρα. Να ζήσει, να  και να μοιράσει χαμόγελα, να κρατήσει στον κόρφο της μια καινούργια ζωή.

Ας κάνουμε κι εμείς ένα όνειρο. Όλοι εμείς. Κι ας μοχτήσουμε να γίνει αληθινό.

Όχι άλλη Γεωργία, όχι άλλη Ελένη, όχι άλλη Ανίσα, όχι άλλη Γαρυφαλλιά.  

Όχι άλλες μαύρες κηλίδες στο πρόσωπό μας.