ΠΟΣΑ ΕΥ ΧΩΡΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ;

"... Θα αρκούσε εκείνο το υπέροχο ευ- που έτρεξε να στοιχηθεί

δίπλα στο κατ' εξοχήν ενεργητικό ρήμα, το πράττω,

θα αρκούσε η ήχος της λέξης ως αγωγός του καλού,

θα αρκούσε ακόμη και η συγγενική ευπραγία

για να φανερώσει τα μικρά μυστικά που τα έπαιζαν στα δάκτυλά τους οι Έλληνες

όταν ζύμωναν τις λέξεις για να πλάσουν ονόματα...."

Είναι από τα αγαπημένα μου ονόματα. Όχι μόνο επειδή το έχουν (ή και το είχαν...) αγαπημένα μου πρόσωπα, μα κι επειδή αποκαλύπτει τη συνέχεια ενός πολιτισμού που εκφράστηκε με λέξεις - σύμβολα.

Ευπραξία!

Κάποτε λατρευτικό επίθετο της Αρτέμιδος, της Θεάς των ελαφιών και της φύσης, της Θεάς - Κουροτρόφου, κάποτε όνομα γυναικών· είπαμε, οι λέξεις είναι πάντα φορείς νοημάτων.

Προσέρχονταν οι προσκυνητές στο ιερό της Ευπραξίας Αρτέμιδος, υποκλίνονταν στο μεγαλείο της φύσης και ζητούσαν - τι άλλο; - αυτό που δηλώνει το πρώτο συνθετικό της εξαίσιας σύνθετης όσο και πολύσημης λέξης. Να το πούμε σήμερα Ευτυχία; Να το πούμε Ευτεκνία; Ή να μείνομε στο αρχικό της δηλούμενο, Ευπραξία;

Πέρασαν τα χρόνια, έφυγαν οι παλιοί Θεοί, μα η γλώσσα έμεινε. Για να συνεχίζει να μιλά στις καρδιές των ανθρώπων. Και τότε, μια νεαρή Ευπραξία, κόρη Συγκλητικού, βρέθηκε να μεταφέρει μέσα από τον ενάρετο βίο της τη σημειολογία των αρχαίων ονομάτων, να μεταφέρει αυτό που δεν μπορείς να το πεις μ' άλλη λέξη.

25 Ιουλίου σήμερα, της Οσίας Ευπραξίας, μια γιορτή - προσάναμμα μνήμης αλλά και μια γιορτή της ελπίδας.

Σε σένα που γιορτάζεις σήμερα θέλω να στείλω όλα τα -ευ!

Χρόνια Πολλά , κόρη μου.

ΥΓ Κι όσο για την άλλη μεγάλη εορτάζουσα, ξέρω: Η μάνα, η δική σου γιαγιά, κοιτάζει από τα παραθύρια τ' ουρανού. Η δική της αναγάλια έχει χρώμα ξανθό.

ΝΨ