ΕΝΑ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΕΘΙΜΟ (ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΥΧΕΣ)
Έθιμο παλιό του τόπου μας ήταν το πρωτοχρονιάτικο κέρασμα της βρύσης. Γέμιζαν οι μανάδες ένα πιάτο με τα γλυκίσματα της μέρας, γέμιζαν κι ένα φλασκάκι με τσικουδιά, τα τύλιγαν σε μια πετσέτα και τα παραδίδανε στους πιο μπιστικούς θεματοφύλακες της παράδοσης: τα παιδιά! Κινούσαν εκείνα σαν ιεροφάντες, σίμωναν στη νερομάνα, την καλημέριζαν σα να ’ταν άνθρωπος, «καλημέρα, βρύση, χρόνια πολλά», σταύρωναν το νερό με την παλάμη τους, έπιναν μια γουλιά κι άφηναν τα καλούδια τους εκεί δίπλα.
Σταματούσε όποιος μεγάλος περνούσε, έπινε λίγη τσικουδιά, καλημέριζε κι εκείνος τη βρύση κι έριχνε τον οβολό του, λίγες δεκάρες μονάχα, στ’ ολόφρεσκο νερό.
Έτσι ξημέρωνε η Πρωτοχρονιά. Με τον σεβασμό στη Μάνα Φύση, με τη σχεδόν θεατρική αλλά τόσο βαθιά χαραγμένη στο μεδούλι του πολιτισμού μας ανταπόδοση στην πηγή για το πολύτιμο νερό που πρόσφερε ολοχρονίς. Ήταν το απλό και άδολο «ευχαριστώ» στις δυνάμεις που καθορίζουν τις τύχες του κόσμου.
Μας εκπλήσσουν συχνά τα απλά μα γεμάτα συμβολισμούς και βαθύτερα νοήματα έθιμα λαϊκής λατρείας, τα έθιμα που πηγάζουν από τα βάθη των αιώνων. Όπως ακριβώς και το ανεκτίμητο δώρημα των πηγών, το νερό, το νερό της ζωής!
Σήμερα, εποχή έντονης κλιματικής κρίσης, αυτές οι εθιμικές πρακτικές ας γίνουν πηγές έμπνευσης για περισσότερο σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και αγάπη για τις μελλούμενες γενιές.
Από όλους εμάς, την οικογένεια Νίκου και Μαρίας Ψιλάκη, πολλές εγκάρδιες ευχές για ένα χαρούμενο κι ευτυχισμένο 2024.