ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΧΕΙ ΕΝΙΚΟ Η ΑΓΑΠΗ. ΜΗΤΕ ΚΑΝ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Όταν βλέπει κανείς το μεγάλο ξύπνημα της φύσης θυμάται την ποίηση. Ένα μικρό απόσπασμα από τη συλλογή "Οίνοψ Πόντος" (Καρμάνωρ, Ηράκλειο 2005): 

Από τότε που γνώρισα τον κόσμο

ίδιες οι λέξεις που τον ορίζουν,

ίδιες οι μοναξιές που σμίγουν

πότε πάνω και πότε κάτω από το χώμα μου.

Λάθυροι

κύαμοι

θέρμοι

κι ερέβινθοι.

Σωροί μικρών άστρων στις χούφτες του καλοκαιριού.

Από τότε που γνώρισα τον κόσμο ίδιες οι λέξεις που τον ορίζουν:

Γέννηση - Θάνατος

κι αγάπη, αγάπη.

Δεν έμαθα αν έχει ενικό, η αγάπη.

Δεν ξέρω αν έχει καν πρώτο πρόσωπο.  

                          Νίκος Ψιλάκης, Φεβρουάριος 2017