ΝΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Να ένα καλό παράδειγμα!

Είναι μια μικρή, άτυπη ομάδα πολιτών. Ίσως είκοσι, ίσως τριάντα... Χωρίς καταστατικά, προεδρεία και αξιώματα. Αλλά με στόχους. Να γνωρίσουν τον τόπο τους, να μάθουν το χτες, να ονειρευτούνε το αύριο. Πάντα καταλήγουν σε κάποιο καφενείο. Ή σε κάποια ταβέρνα. Η συζήτηση δεν τελειώνει! Και πάντα ανανεώνουν τα ραντεβού τους. Υπάρχουν κι άλλοι τόποι που περιμένουν, υπάρχουν κι άλλα όνειρα.

Τα ταξίδια τούτης της άτυπης ομάδας μοιάζουν με ταξίδια στον χρόνο. Πάντα βρίσκεται κάποιος ειδήμων μαζί τους. Στην ιστορία, στις οχυρωματικές τεχνικές, στη μουσειολογία, στην τέχνη. Έτσι γιατί την ιστορία τη γράφουν οι μικρές συντροφιές. Οι παρέες. Κι είναι φορές που αυτές οι παρέες μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο.

Τελευταία εξόρμηση της άτυπης ομάδας εκείνη της Κυριακής 22 Απριλίου στα τείχη του Χάνδακα. Με οδηγό τον ακαταπόνητο αρχιτέκτονα κι εκλεκτό φίλο, τον Ηρακλή Πυργιανάκη, έκαμαν τον γύρο του οχυρωματικού περιβόλου, μίλησαν για τη γεωμορφολογία, για τις δυσκολίες του έργου, για την αντοχή του στον χρόνο. Μπήκαν στις πύλες, ανέβηκαν στους προμαχώνες, γνώρισαν καλύτερα ένα από τα πιο επιβλητικά μνημεία του μεσογειακού χώρου. Και κουβέντιασαν. Ανθρώπινα, απλά, έτσι όπως έκαναν πάντοτε οι παρέες!

Βρεθήκαμε κι εμείς στον τελευταίο κυριακάτικο περίπατό τους. Στα βενετσιάνικα τείχη. Εκεί που νιώθει κανείς τον σφυγμό της ιστορίας. Και τον σφυγμό της πόλης.

Έχουν και οι τόποι φωνές. Αρκεί να έχεις αυτιά να τις ακούσεις!

 

Ε, λοιπόν, ναι. Είναι το καλό παράδειγμα. Και το καλό πρέπει να λέγεται. Για να εμπνέει και άλλους!

ΝΙΚΟΣ ΨΙΛΑΚΗΣ, 24 Απρίλη 2018.

 

ΥΓ Εκκρεμεί η πρόταση να περπατήσομε μαζί στους δρόμους της δικής μου Πολυφίλητης. Δηλαδή, στα βήματα των ανθρώπων που έζησαν στο πετσί τους την μεγαλύτερη πολιορκία της ιστορίας· της Φραντζέσκας Νεσούνου, του κυρ Λέου Λύτινου, του μετέωρου κι ονειροπόλου Αγουστή... Μα και άλλων πολλών, παλαιότερων και νεότερων. Αυτών που βιώνουν τις κάθε λογής και κάθε μορφής πολιορκίες. Ν' αφουγκραστούμε τις φωνές των αφανών.

Θα το κουβεντιάσομε πάλι.

Προς το παρόν, ένα γκαρδιακό ευχαριστώ στον Ηρακλή.